Aby używać Debiana, trzeba go zainstalować na komputerze; tym zadaniem zajmuje się program debian-installer. Właściwa instalacja pociąga za sobą wiele działań. Ten rozdział dokonuje ich przeglądu w porządku alfabetycznym.
Instalacja wymaga 80 MB RAM (ang. Random Access Memory – pamięć o dostępie losowym) i przynajmniej 700 MB wolnej przestrzeni dyskowej. Wszystkie komputery Falcot spełniają te kryteria. Zauważ jednak, że te liczby stosują się do instalacji bardzo ograniczonego systemu, bez pulpitu graficznego. Dla podstawowego pulpitu graficznego stacji roboczej zaleca się minimum 512 RAM i 5 GB wolnej przestrzeni dyskowej.
System Debian może być instalowany z wielu typów mediów tak długo, jak długo pozwala na to BIOS. Przykładowo, można dokonać rozruchu z płyty CD-ROM, klucza USB lub nawet poprzez sieć komputerową.
4.1.1. Instalacja z płyty CD-ROM/DVD-ROM
Najczęściej stosowaną metodą instalacji jest instalacja z płyty CD-ROM (lub płyty DVD-ROM, która zachowuje się dokładnie w ten sam sposób); komputer uruchamia się z tego medium, a instalację (i częściową kontrolę nad komputerem) przejmuje instalator Debiana.
Różne rodziny płyt CD-ROM stosowane są do różnych celów: netinst (instalacja sieciowa) zawiera instalator i podstawowy system Debian; wszystkie inne programy są pobierane z sieci komputerowej. „Obraz” systemu, tzn. system plików ISO-9660, który rozkłada się dokładnie na całej płycie, zajmuje tylko od 150 do 280 MB (zależnie od architektury). Z drugiej strony, pełny zestaw Debiana, zawierający wszystkie pakiety i pozwalający na instalację na komputerze bez dostępu do Internetu, wymaga około 84 płyt CD-ROM (lub 12 DVD-ROM lub dwie płyty Blu-ray). Programy są podzielone pomiędzy płytami zgodnie z ich popularnością i ważnością; pierwsze trzy płyty będą wystarczające dla większości instalacji, ponieważ zawierają najczęściej używane oprogramowanie.
Jest też ostatni typ obrazu, znany jako mini.iso
, który jest dostępny tylko jako produkt uboczny instalatora. Ten obraz zawiera minimum wymagane do konfiguracji sieci komputerowej, a wszystko inne jest pobierane z Internetu (łącznie z częściami samego instalatora), dlatego obrazy te mają tendencje do uszkodzeń, (gdy wydawana jest nowa wersja instalatora). Obrazy można znaleźć na normalnych serwerach lustrzanych Debiana w katalogu pod nazwą dists/release/main/installer-arch/current/images/netboot
.
Aby uzyskać obrazy CD-ROM Debiana — musisz oczywiście pobrać je z odpowiedniej strony internetowej i ”wypalić” na dysku. Możesz także je zakupić, dostarczając w ten sposób niewielkiego, finansowego wsparcia projektowi. Sprawdź witrynę internetową, aby zobaczyć listę dostawców obrazów CD-ROM i witryny, z których możesz je pobrać.
4.1.2. Rozruch z klucza USB
Ponieważ większość komputerów ma możliwość rozruchu z urządzeń USB, można też zainstalować Debiana z klucza USB (to nic innego niż mały dysk pamięci flash).
Podręcznik instalacji wyjaśnia, jak zapisać debian-installer
na kluczu USB. Procedura jest bardzo prosta, ponieważ obrazy ISO dla architektury sprzętowej i386 oraz amd64 to obrazy hybrydowe, które mogą dokonać rozruchu zarówno z płyty CD-ROM, jak i z klucza USB.
Najpierw należy określić nazwę urządzenia klucza USB (np: /dev/sdb
); najprostszym sposobem, aby to zrobić, jest sprawdzanie komunikatów wydanych przez jądro za pomocą polecenia dmesg
. Następnie należy skopiować wcześniej pobrany obraz ISO (na przykład debian-8.8.0-amd64-i386-netinst.iso) za pomocą polecenia cat debian-8.8.0-amd64-i386-netinst.iso >/dev/sdb; sync
. To polecenie wymaga uprawnień administratora, ponieważ uzyskuje bezpośredni dostęp do klucza USB i "ślepo" wymazuje jego zawartość.
Bardziej szczegółowe wyjaśnienie jest dostępne w podręczniku instalacji, który — między innymi — opisuje alternatywną metodę przygotowania klucza USB. Ta metoda jest bardziej złożona, lecz pozwala na dostosowanie domyślnych opcji instalatora (tych, które są ustawiane w linii poleceń jądra).
4.1.3. Instalowanie poprzez Rozruch Sieciowy
Wiele BIOS-ów pozwala na rozruch bezpośrednio z sieci komputerowej za pomocą pobrania jądra i minimalnego obrazu systemu plików. Ta metoda, która ma wiele nazw, takich jak rozruch
PXE lub
TFTP, może być jedyną możliwą metodą instalacyjną, gdy komputer nie ma wbudowanego napedu CD-ROM lub jeśli BIOS nie może dokonać rozruchu z płyty.
This installation method works in two steps. First, while booting the computer, the BIOS (or the network card) issues a BOOTP/DHCP request to automatically acquire an IP address. When a BOOTP or DHCP server returns a response, it includes a filename, as well as network settings. After having configured the network, the client computer then issues a TFTP (Trivial File Transfer Protocol) request for a file whose name was previously indicated. Once this file is acquired, it is executed as though it were a bootloader. This then launches the Debian installation program, which is executed as though it were running from the hard drive, a CD-ROM, or a USB key.
All the details of this method are available in the installation guide (“Preparing files for TFTP Net Booting” section).
4.1.4. Other Installation Methods